een maand in een notendop.

Holaaaaaaaaaa!

Heel heel lang geleden. Veel nieuws. Het probleem is dat ik het nu eventjes moeilijk heb te grabbelen in het verleden. Ik ga beginnen bij een schooluitstap die ik zo'n 3 weken geleden heb gemaakt. Met de unief zijn we naar Volcan Baru geweest, niet met mijn klas, ik kende niemand, mijn prof had me uitgenodigd. De hele nacht in een bobbelbus rijden vond ik niet erg om dan 's morgens 1 van de meest belangrijke plekken van Panama te beklimmen. Nu 2 dingen zaten niet echt mee: de conditie van de Panamesen en het weer. Om de top te bereiken en de kraters te zien is het immers 13 km stijl stijgen, iets waar Panamesen veel te lui voor zijn (we klommen 5 km) en het was echt een rotweer, waardoor bijvoorbeeld dit prachtig zicht vanop mijn foto gewoon een miswolk lijkt. Ik ben zowat 5 keer uitgegleden in de modder onderweg. Toch vond ik het leuk andere mensen te leren kennen en ik heb toch ook genoten van een aantal zichten. Sowieso gaan we wel eens terug met AFS. Misschien was het weer van die dag een voorbode voor wat een week later in Panama hier het nieuws zou beheersen: overstromingen. Heel veel landbouwproducten en huizen zijn vernield. Het ergste aan deze catastrofe dat is dat sociale zekerheid en verzekeringen hier helemaal niet zo ontwikkeld zijn als bij ons, dus dat vele mensen gewoon alles kwijt zijn. Mijn mama Flor heeft heel wat droge kleren opgezonden naar de getroffen gebieden.
Met AFS Penonome zijn we vorig weekend naar Coclesito geweest, een arm landelijk dorp zo'n 50 km met bus, maar door de hobbelige, bijna onbereidbare weg deden we daar 2 uur over. Was tof nog eens bergen te zien en te zemmen in de rivier. Om dat bootje te besturen had ik trouwens best veel evenwicht nodig! Ik ben wel echt geschrokken van de armoede die daar heerst. Na 10u is er geen elektriciteit meer tot 6u in de ochtend. We sliepen in een huis met een wc boven een put. We goten er benzine op tegen de stank. Ik sliep in een 2-persoonsbed met 3 en in de nacht vielen er druppels op mijn kaak, een lek blijkbaar... Ik hoorde ook een muis op het dak piepen. Het mag duidelijk zijn dat ik een hele nacht niet geslapen heb. Fijne ervaring, dat wel:).
Moederdag is hier echt een gek belangrijke gebeurtenis. Ten eerste is het een vrije dag. Reclames op tv voor vanalles, het centrum 5 maal zo druk, want iedereen op zoek naar cadeau's...Wij met AFS Penonome hebben Spaanse serenades, begeleid door gitaren, ingestudeerd, waarmee we de mama's aan het venster van hun slaapkamer tussen 12u 's nachts en 5u 's morgens hebben verrast.
Een heel gezellige nachtelijke tocht. Oja de foto bij mij thuis is zoals je ziet binnen, dit omdat mijn mama haar venster niet aan de slaapkant is en ze redelijk diep slaapt. Sommige mama's waren echt geëmotioneerd, mijn mama heeft ook geluisterd met traantjes...
Na mijn 2 nachtjes zonder slaap ging ik dezelde morgen om 7u 's morgens naar Panama. Die dag gingen we mijn 92-jarige oma in het bejaardentehuis bezoeken en ik weet niet veel meer van die dag, want ik was een redelijke zombie. Vanaf de woensdag tot de zondag heb ik gelogeerd in het huis van mijn achternicht, Gaby (dat meisje van Isla Grande) in Panama City. Was echt zalig om nog eens goed te kunnen shoppen, niet dat ik zo fantastisch veel gekocht heb, maar alleen de verschillende winkels leren kennen op verschillende plaasten is voor elk meisje genieten, toch. We zijn ook naar een familieverjaardagsfeest geweest in een huis aan zee. Op de foto zie je een typisch verjaardagsritueel, waarbij de kindjes slaan met een stok op een beest, gevuld met snoepjes, gevolgd door de volwassenen geblindoekt, todat het ding scheurt en iedereen naar beneden duikt om zoveel mogelijk snoep bijeen te scharrelen. De disco in de city mag er trouwens ook zijn!

De 15de december waren het hier Patronales in Penonome, dan wordt een heilige gevierd, wat hier dus de maagd Maria is. Een kitscherige kar met met Maria op werd voortgetrokken en een heel lange stoet van mensen liep er in stilte achter, biddend?. Echt amusement is dat dus niet:), MAAR 's avonds zijn er voor de gelegenheid een soort rondreizende buitendisco's en daar gaan de jongeren dan naartoe tot de vroege uurtjes. Het was een fijn reggaetonfeestje! 2 Vlaamse AFS-makkers Jordie en Max zijn blijven logeren in Penonome voor de gelegenheid en nog een dagje blijven hangen om naar het strand te gaan en poker-avond te houden op mijn terras. Wel nog verwarrend nederlands, engels en spaans gemixt, maar keigezellige dagen!
Sinds gisteren zit ik alweer in Panama City, want vandaag is mijn 21-jarige broer vanuit Argentinië toegekomen. Hij studeert zo in het zeeleger (ik weet het correcte nederlandse woord daar even niet voor) en hij is veel gereserveerder dan mijn andere broer, maar wel keigrappig en sympathiek. Hij is trouwens degene die het meest gesmeekt heeft bij mijn mama om een AFS student in huis te halen, terwijl hij hier maar 2 maand gaat zijn. En hij kan met de auto rijden, handig!

Ik wed dat ik heel veel dingen niet vermeld heb, hoe kan dat ook anders als ik meer dan een maand in 1 blogbericht aan het vermelden ben, maar goed, wat me het meest is bijgebleven, heb ik verteld.

Een heel gelukkig kerstfeest aan iedereen!
Dat is trouwens thema voor een volgend blogbericht, kerst is echt kitsch hier!

Liefs Liesbeth

Het Vaderland

Hola, sopaaaaaa! ( zo groet de jeugd, vertaald zoiets als what's up?!)

Ik heb een Panamees trouwfeest meegemaakt! Het was wel ongelooflijk ver reizen (5u in bus), maar het was echt superfijn. Niet alleen de trouw zelf, maar de groene bergachtige landbouwprovincie (Chiriqui), waar de trouw doorging was op zich al de moeite. Ik zag trouwens dat ananassen groeien zoals aardappelen op velden. Onder ons gezegd en gezwegen: ik dacht eerder dat ananassen van de bomen vielen zoals mango's. Hebben ze me daarmee uitgelachen! Dan de trouw zelf: Hoe ging ik gekleed? zie foto, bedenk er alleen nog rode lipstift bij, ik was toen namelijk nog in de overweeg-fase. Rijst bij het buitenkomen uit de kerk, lekker eten, het bruidsboeket gooien, reuzebruidstaart, dat waren allemaal zaken die me min of meer zoals een Belgische trouw leken. Verschil was het soort muziek. Geen overromantische slows, maar vrolijke Latino dansmuziek. Zeer typisch voor een Panamese trouw is de murga, een 30min durende dans waarbij de vrouwen een masker opzetten en een kralenketting dragen en de heren een carnavalhoed. Ik heb veel complimentjes gekregen op mijn dansstijl! Panamesen zijn trouwens echt geen wijndrinkers: mijn mama deed ijsblokjes in haar wijn!

Vorige week vrijdag ging ik met mijn klasje naar het nationaal park in Panama City en naar de dierentuin. Een keileuke dag: ik ben echt al een deel van de klas, echt mijn uniefmakkers zijn zalig! Ik heb een aantal prachtige bloemen en bomen gezien en heb ook geleerd dat Panamesen in eigen land grotere toeristen zijn dan ik het Belgje. Die nemen foto's van alles! (Ik meen me te herinneren dat Ruthie ook zoiets zei over de Peruaantjes).

Tegenwoordig wachten we niet meer af tot AFS activiteiten organiseert voor ons, we organiseren ze zelf! Hecht groepje nog AFS Penonome, buiten de 2 timide Duitse meisjes die nooit zin hebben om te komen. Met de banana (zo heet dat rood spul) zijn we wat gaan racen op de zee en later die dag zijn we ook reuze-althans naar mijn maatstaven-krabben gaan vangen, die ik heb durven vasthouden. Ja toch wel fier! Verschillenden van mijn vriendjes hebben verschillende lelijke schaafwonden, want de zee was heel wild en het was redelijk moeilijk de rotsen te beklimmen, maar ik heb chance gehad.

Deze week had ik vakantie omdat Panama het alweer tijd vond om te feesten! reden: Panama sinds 1903 onafhankelijk van Colombia.

De traditionele straatventers met hun kauwgom, chips of speeltjes verkopen tegenwoordig vlaggen, vlaggen en nog eens vlaggen van Panama om de huizen mee te toornen. Ja na de overwinning van Panama in Latin American Idol maakte ik alweer een golf van nationalisme mee hier. November de maand van het vaderland! Naast de officiële feestdag 3 november en de dag van de vlag 4 november herdenken heel veel steden/dorpen wel 1 of andere persoon die die onafhankelijkheid een duwtje in de rug heeft gegeven, waardoor het erop neerkwam dat ik 3,4,5 en 6 november parades hebben mogen aanschouwen. (waarvan de 6de hier in Penonome). 's Avonds mocht ik me dan nog eens laten gaan op reggaeton! Meer foto's van de paraderende en zwetende jongens en meisjes in hun dure uniformpjes volgen later op facebook.

Ik heb trouwens vandaag mijn huis laten overstromen. De wasmachine hier moet je laten vollopen, zoals je dat bij een bad doet... Inderdaad, ik met mijn chaotisch hoofd ben dat helemaal vergeten. Keuken, Living, waskot en logeerkamer: een plonsbad. Mijn mama, die de sporen natuurlijk nog zag toen ze thuiskwam, kon er gelukkig mee lachen. Ik nu ook.

Oja ik kreeg redelijk wat reacties dat het lijkt alsof ik nooit naar school ga! Doe ik wel hoor! Ik heb al een presentatie over het klimaat en toerisme in België gegeven, wat onthaald is met een aplaus. Er komt nog een presentatie over literatuur in België aan ook. Uiteraard in het Spaans dit alles. Heb ook al eens een namiddag keihard gestudeerd, omdat ik zin had om eens een test mee te maken en het onderwerp (etnografische groepen in Panama) me wel aansprak.

Het allerliefste en tot de volgende!

Tranquilo...

Hola mis amores!

Een blogberichtje heeft even op zich laten wachten.

Het wordt dus even goed denken waar ik gebleven was. Okay, vorige vorige donderdag, vrijdag en zaterdag was er reunie AFS met alle studenten van het uniefprogramma en het vrijwilligerswerk ( +18 dus allen) in Gorgona-aan zee- om zo te evalueren hoe we ons voelen na 1 maand Panama. Echt heel relaxed was dat: zwemmen, keilekker eten, heel hard lachen met enkele vreemde gewoontes van Panama en af en toe terug Nederlands kunnen praten! (Het is te zeggen, in mijn hoofd klopte mijn nederlands niet, ik was gelijk mijn Oost-Vlaams accent kwijt de eerste dag...)

FOTO: Nele van België en ikzelf

Dan in de week die daarop volgde, ging ik naar het verjaardagsfeestje van mijn tio (nonkel, hoewel hij eigenlijk geen familie is, maar goeie vrienden hier in Panama zijn zoals familie en dan noem je hen er ook zo naar...). Op een bepaald moment: 'OOH Liesbeth, wat zingen jullie in België bij de taart?' enja ik kon er niet onderuit om 'lang zal hij leven' voor Tio Galo te zingen terwijl 30 man naar mij aan het kijken was. Tia Mimi en tio Galo wonen trouwens in het mooiste huis dat ik in mijn hele leven al gezien heb.

Dan dit weekend ben ik zaterdag naar de Patronales van Aguadulce geweest. Adri (leerde ik kennen in Isla Grande) uit Panama City is mij -zoals het hoort-thuis komen ophalen en nadat hij het vertrouwen van mijn mamatje had gewonnen, zijn we vertrokken. Zoals dat allemaal snel gaat in Panama, zijn zijn vrienden sinds dat dagje ook mijn vrienden. Ik ben trouwens helemaal zot van die defilés met tamtammuziek. Ik mocht niet blijven 's avonds en dat is wel ontzettend jammer, want die straatfeesten hier zijn waw.
Zondag ging ik met Davis, Vilde, Pieter en Justin ( 3 AFS'ers Penonome en 1 echte Panamees) naar het strand, wat alweer heel relaxed was. Ik vraag me wel af, waarom het strand op sommige plekken zwart is.

Deze week stond volledig in het teken van de juiste jurk, schoentjes, accessoires en make-up vinden voor het trouwfeest, waar we dit weekend naar toe gaan. (Gelukkig hielp Diana me daarmee) Ik denk dat mijn mama wil stoefen met haar blank dochtertje enja een goed voorkomen is hier van wereldbelang.

( Jip liguanen zijn hier soms huisdieren: echt gek zo'n beest is supersterk en gevaarlijk ook, maar heb ik niet al eerder verteld dat Panamesen machokes zijn? )

Ziezo, het was me alweer en waar genoegen jullie verder op de hoogte te houden van mijn doen en laten. Ik zie jullie graag,

Liefs Liesbeth

Fiesta!

Dag schatten,

Ik heb er 2 fantastische weekends op zitten! Ik had namelijk al zeer veel plezante dingen gedaan ervoor, maar dansen was er nog niet van gekomen en ik heb mijn schade ruimschoots kunnen inhalen. Vorige week zaterdag ging ik voor het eerst naar de disco. Ik moest opgehaald worden door iemand en Yory heeft dat zeer flink gedaan: een half uurtje met mijn mama en papa gepraat om hen gerust te stellen en weg waren we. Nu helemaal fantastisch was die eerste keer nu ook niet, want ik moest om 1 uur thuis zijn, mocht niet drinken en Rolly, de koffietrakteerder, was net iets te bezitterig op de dansvloer, maar het dansen zelf deed deugd!

De zondag moest ik vroeg opstaan om met AFS Penonomé naar Guarare te gaan. Kitsch, maar fijne kitsch! Het was zo een folklorefestival, waar alle diverse typische panamese groepen elkaar ontmoetten. Typisch voedsel langs de kant van de straat te koop, verschillende bandjes in de straat die ritmische 'typico' speelden, typische klederdracht en een pracht van een stoet ( dit wel in de regen). Ik heb keiveel gek gedanst daar en de Panamesen stonden in een kring rondom ons te aplaudiseren. Vilde van Noorwegen, Pieter en Justin van de USA en Eveline van Canada zijn sinds die dag mijn maatjes!

Een fijne week ook: naar park geweest met vrienden van unief, 2 dagen bij Diana gelogeerd (omdat mijn mama haar nichtje, die moest bevallen, was gaan steunen in andere provincie), met Vilde pizza gaan eten en wat gewindowshopt. Ik zit trouwens ook in 1 of andere groep bestaande uit 18 leden van de leeftijd 15, 16, 17, 18 en 19 j, -ik heb wel nog niet zo een duidelijk idee heb van wat ze doen- maar mijn mama dacht dat het wat zou lijken op de chiro( wat ik toch betwijfel). Vrijdag ging ik met 2 van hen naar een dorpsfeest in de bergen en aangezien ik de bergen nog niet gezien had, hebben we dat dorpsfeest snel verlaten en zijn we gaan stappen(lastig!!) naar steengroeven waar ze de typische steen van hier uitkappen. Een vriendelijk meneertje heeft mijn naam- het is te zeggen: LISBEH zoals ze mijn naam hier uitspreken-gekerft in een rode steen, die ik heb zien uitkappen.

Deze vrijdagavond was er in dezelfde disco als waar ik vorige zaterdag was geweest een zot evenement van 'typico', maar wel een andere soort ervan dan in Guarare. Ik ging met mijn mama en papa naar de disco (uhu ik voelde mij daar wat onwennig bij, maar dat bleek redelijk normaal te zijn). Wat een file om binnen te raken! Mijn papa schonk me ron (rum) in met veel ijs want het was daar warmwarm. Ja nu mocht ik drinken, omdat zij erbij waren. Jongens kwamen me keischattig ten dans vragen en me dan weer aan mijn tafeltje afzetten. fijne avond.

Zaterdag en zondag ben ik met Diana, haar lief Jose, haar broer Kelvin en zijn vriendinnetje Ciara naar Chitre geweest, dat is 2 uurtjes met de auto (maar met alle tussenstoppen die Panamesen maken, net iets langer), om daar naar de Patronales te gaan. Dat is een feest dat elke stad heeft om zijn heilige te vieren. Ik ging naar stierengevechten kijken, die naar het schijnt wel helemaal verschillend zijn als die van in Spanje. In een slijkerige arena stonden zowat 50 machokes een stier op te jagen, dat beest werd dan kwaad en begon als een zot te lopen en dan sprongen de machokes zo snel als ze konden op de reling aan de zijkant. Sommigen waren te laat natuurlijk en dan was het bloed. Echt stoere kerels klommen dan op de stier of lieten zich meevoeren aan de zijkant van het beest. Na zo'n 15 minuten dezelfde stier, werd het beest vervangen door een nog wildere stier. Nu goed ik heb daar geen 5u naar gekeken, want op de tribunes was er ook luide muziek en werd er gedanst. Dan later de avond werd er gedanst op straat en de muziek kwam (heel grappig vind ik dat) voort uit installaties vanuit auto's van vrijwillig dj's langs de kant van de straat. Wat neven van Ciara (waaronder 1 zalige homo) hebben mij inititatie dans gegeven. Reggaeton, Reggae Panama, Merengue, Samba,..!! Ik kan nog niet latinodansen natuurlijk, maar het betert! Op een bepaald moment heb ik wel de schrik van mijn leven gehad: een politieman kwam naar mij en vroeg mijn paspoort, dat ik vergeten was. Hij keek superstreng en ik werd echt bang. Bleek dus mop te zijn van José, de politieman was een vriend van hem! Ja panamesen halen constant mopjes uit en lachen superveel. Ook volwassenen ontgroeien niet aan slappe lach enz. Dat feest in de straat was trouwens 1 van de beste feestjes van mijn leven!

De zondag heeft Ciara mij opgemaakt. Ik moest er eerst keihard aan wennen, maar het was wel mooi! ( vooral mijn ogen, maar dat was moeilijk om te fotograferen...).

Nu moeten jullie niet denken dat mijn leven hier helemaal perfect perfect is.

Ik mis echt wel broers en zussen , als ik zo even vertoef in een andere familie hier, dan merk ik hoeveel levendiger dat is en dan ben ik wat jaloers... Maar ik mag niet klagen!

Veel liefs,

Lisbeh

1 maand Panama in beeld gebracht

Dag Lieve Belgjes,

Ik wil me nu al excuseren voor de volgorde en wijze waarop de foto's zullen verschijnen op jullie scherm. Ik ben gewoon heel slecht in computertoestanden, maar wou jullie toch wat foto's tonen.

Nu aangezien ik niet weet hoe ik onder de juiste foto de juiste tekst kan schrijven, gaan jullie mogen puzelen!

Foto 1: misschien herinneren jullie nog dat ik sprak over de Costway die uitkijkt op panama city, wel ik ben nog eens daar naar toe geweest, maar dan ' s avonds. Ik kan alleen zeggen dat het supermooi is en gezellig is om daar te wandelen en dat het op foto niet zo fantastisch lijkt, maar het geeft een idee.

Foto 2: Porto Bello is een uit ford met hele oude kanonnen. Ik heb altijd rode ogen op avondfoto's en het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat ik niet weet hoe dit te corigeren op de computer.

Foto 3: Gisteren zijn mijn nagels gelakt door Fatima uit mijn klas op Panamese wijze.

3 lagen paars/roze afgewerkt met een randje wit ( zodat je nooit vuil LIJKT te hebben onder je nageltjes). Mijn mama was superblij dat ik die geen make-up gebruik dan toch perfecte nageltjes heb.

Foto 4: Panamesen geven veel affectie! Dit is de familie uit Panama City waar ik 4 dagen verbleef ( Ja ik ben officieel nog geen student, dus ik hoef niet alle dagen naar de unief). Ze hebben mij superveel verwend.

Foto 5 : Ik at op dat moment het vruchtvlees uit een Pipa ( dat is wat hangt in palmbomen). De walletjes onder mijn ogen doen me eraan herinneren dat het waarschijnlijk een te warme nacht was om goed te slapen.

Foto 6: Dit weekend ging ik naar Isla Grande met de dochter en de zoon ( en wat vrienden van hen) uit de familie waar ik even geleden over sprak. Ver rijden met een boemelbus, maar het was echt prachtig: het water is er helder, de natuur is prachtig daar, je mag overal zwemmen en toch is het eiland niet eens zo toeristisch. ( veel meer foto's zijn te vinden op facebook!!!)

Foto 7: Mijn unief

Foto 8: Mijn mama en mijn papa gingen naar een trouwfeest, ik ging naar de cinema. Mijn mama had heel heel veel schmink aan en tonnen parfum! Ik ging naar Don't mess with the Zohan en de Panamesen hielden zich dus echt niet in, ze lagen plat van het lachen ( of er nu mensen rondom hen zitten of niet, dat maakt geen verschil).

Foto 9: Zicht vanuit het appartament in Panama City.

Foto 10: Mijn zeer gesuikerde, maar lekkere verjaardagstaart op dag 1.

Heel graag had ik ook nog een foto gepost van de fitnesszaal hier in Penonome, maar dit chaotisch warhoofd was haar fototoestel weer vergeten natuurlijk. Eergisteren ging ik met Diana en Pati gaan fitnessen in een gebouw dat niet groter is dan 2 woonkamers ( een aerobiczaal en de fitnessruimte zelf). De mensen buiten kunnen via ramen de bezwete sporters gadeslaan. 1 toestel is elektrisch en dat was kapot, dus caloriënverbruik of afstand of wat dan ook kwam ik niet te weten. Het was was wel heel leuk en het kostte me slechts 0.75 eurocent. Ik had die beweging echt nog eens nodig, want ik ben nogal bang om veel te verdikken, want het eten hier blijft vettig! ( maar wel lekker hihi)

Foto's van uniefvrienden volgen later!

Gisteren zag ik trouwens alle afs-studenten van mijn regio nog eens op een meeting en moesten we zo vooraan babbelen over onze gevoelens na een maand Panama in het spaans voor al die families. Wel nog spannend, maar mijn niveau spaans leek mij in vergelijking met sommige anderen nog ok. Het was heel fijn hen nog eens terug te zien en we hebben veel dingen gepland, Joepie!

Ik hoop dat degenen die hun eerste weekje unief achter de rug hebben al veel nieuwe vriendjes hebben gemaakt en nog niet te veel moeten studeren!

Liefs Liesbeth

Wist je dat???

Dag lieve schatten!

Ik ga jullie in dit berichtje niet verder vertellen over hoe, waar en met wie ik Panama beetje bij beetje ontdek, maar ik ga simpelweg 10 weetjes over Panama geven.

Wist je dat in Panama:

1. Vrouwen niet moeten rechtstaan op de bus! Een gentleman zal zoals het hoort zijn plaatsje afstaan.
2. Fietspaden hier niet bestaan, mijn gezin heeft niet 1 fiets.
3. Meisjes hun lange haar dragen in een staart of dot met gel heel strak naar achteren gekamd. (alsof ze vettig haar mooi vinden) Een froefroe laten knippen hier is immers het domste dat je met deze hitte kan doen.
4. Ik naar de unief mijn eigen wc-papier moet meenemen, niemand lijkt dat hier vreemd te vinden.
5. Men met ijskoud water doucht!
6. Meloenen en bananen (Platanos) hier ook in de groente-versie bestaan (kan je zuiver niet eten omdat het zo hard is). Meloen kan men koken in water en Platanos kan men koken of frituren of opwarmen met zoetigheid rond. Keilekker allemaal!
7. De tweede persoon meervoud in het Panamees spaans gebruikt men niet. Voor 'jullie' gebruiken ze dus ook de 3de persoon.
8. De airco op de meeste openbare plaatsen (school, bus, shoppingscenter,..) om te bevriezen is. Ik neem dus altijd een trui en een sjaaltje mee, waar ze hier om lachen natuurlijk. Panamesen verafgoden frisheid!
9. Reclame op televisie hier meer tijd inneemt dan het programma zelf, mijn favoriete soap Victoria bijvoorbeeld wordt 6 keer onderbroken.
10. Jongens die aanleg hebben tot krullend haar verstoppen dit onder hun petjes, omdat ze krulletjes hier niet mooi vinden!!

Haha inderdaad, hoe een cultuur kan verschillen!

Alles blijft hier trouwens goed gaan met me, heel heel veel liefs

Liesbeth

Liesbeth en haar prille sociale netwerk.

Mis amores!!!

Het is vrijdagmorgen 8.30, ik zit in een lokaaltje met een computer van een vriend van Paulo. Ik ben inderdaad nog eens een dagje mee naar zijn unief, aangezien ik tot zaterdag weer in de City verblijf. Ze zijn een belangrijke test aan het maken en het sfeertje vooraf was te vergelijken met de sfeer in 6lawib voor een wiskundeGO, panamezen kunnen dus ook stressen.
Ik ben ondertussen nu zelf ook al 5 dagen naar de unief geweest in totaal en het is echt superleuk!!! Yory is een flapuit en mijn lachpartner in de klas, Rolly trakteert me in de pauze altijd op een koffie ( en pauzes zijn hier heel lang, aangezien lessen veel later beginnen en veel te vroeg stoppen), dankzij hem gaat mijn spaans ongelooflijk goed vooruit, dan is er nog de sympathieke anais die eigenlijk niet in mijn klas zit, mijn goedlachse busmaatje Karen en zijn er ook duidelijk nog wat jongens die heel graag een blank lief willen:). Het fijne gewoon hier is dat iedereen hier iedereen aan elkaar voorstelt en het is toch immens leuk dat ik na 5 dagen unief rondlopen zo al veel goeiedagjes kan zeggen tegen mensen die ik via via ken.

Nu ik ben ook wel al heel boos geweest, niet op de mensen van mijn school natuurlijk,
maar op de school zelf of op AFS, ik weet niet op wie ik boos moet zijn. Als trouwe bloglezers weten jullie dat ik normaal zaterdag naar een eiland ging met mijn klas, wel dat gaat dus niet door aangezien ik nog geen officiele student ben en geen verzekering heb ofzo. Dat ging echt zo zalig geweest zijn, maarja kijk ik heb dus al mijn eerste relativeringsmoment achter de rug.

Wat is er nog gebeurt deze week? Wel eigenlijk had ik in mijn vorig berichtje al moeten vertellen over de verkiezingsgekte hier. Zondag koos de belangrijkste partij immers zijn presidentskandidaat en gingen heel veel mensen stemmen. Tijdens de reclame op tv maakten de 2 al weken hun standpunten niet alleen duidelijk, maar maakten ze elkaar ook nog eens zwart en dit werd zoveel uitgezonden dat ik hun spotjes echt vanbuiten kon. Nu de vrouw heeft het gehaald en zal dus waarschijnlijk president worden in mei, wanneer het dus echt verkiezingen zijn. Mijn mama en papa, die voor de vrouw gestemd hebben, waren euforisch en in mijn stad reden er veel toeterende auto's met vlaggen rond ( voor een select groepje: herinneren jullie Cortona nog, wel zo! ). Dan nog deze week: Ik ben 2 namidagen naar Diana gegaan, een heel goede vriendin van mijn zus in Duitsland. We hebben veel spaans gesproken en foto's gekeken van bv. toen ze prinses carnaval was. Niet normaal gekke gebeurtenis hier dat carnaval schijnt het! Volgende week gaan we gaan shoppen!!

Misschien ga ik vanavond uit en volgende week naar een eiland met zo de dochter van vrienden van mijn familie, maar ik heb al geleerd hier dat ik niet dag per dag moet nemen, maar uur per uur. Alles verandert toch!

Ik ga het mode, weer en eten berichtje weer wat uitstellen, want ik wil geen ellelange blogberichten schrijven. Ik verga op dit moment van de jeuk door de sexy dikke bollen van muggebeten op mijn beentjes, maar ik ben heel gelukkig!

Veel liefs, Liesbeth

Ik studeer toerisme!

Hela!!!

Het is alweer een weekje geleden met wat blognieuws vanuit het zonnige Panama. Ik ga dus beginnen bij vorig weekend. Penonomé stond toen even op stelten, want de nationale held Irving Saladino kwam toen op zo een balkon mijn stadje groeten ( Ik zeg inderdaad stadje, want hoewel dit de hoofdstad is van mijn provincie, kan je het niet vergelijken met gent ofzo, er is bijvoorbeeld geen cinema...) Saladino won voor Panama op de olympische spelen historisch goud en hij is hét voorbeeld voor de jongens en de gedroomde one-night-stand voor de meisjes. ( ze werden echt gek toen hij op het balkon verscheen).

Deze week deed ik een paar niet vermeldingswaardige zaken, maar mss is dit fijn om te weten: ik maakte mijn eerste vriendin, Cindy (18j). Alja eigenlijk regelde mijn mama- zoals bij de kleutertjes- het dat ik een namiddag naar haar kon gaan. Het was wel heel fijn, Cindy is zelf naar zweden met AFS geweest en dat schept een band natuurlijk. Als Panamees meisje heeft ze me ook uitgelegd dat het volgende hier heel normaal is: Sinds een aantal dagen belt David me, een vriend van Paulo en dus gekend door de familie als een brave jongen. Hij wil graag wat meer engels leren en ik spaans, dus leek het hem en mij een goed idee om eens af te spreken. Aangezien ik overdag in de week alleen thuis ben, leek het mij een goed idee dat hij eens langskwam, maar dat mag hier dus niet. Een meisje en een jongen mogen niet alleen in een huis vertoeven. Cindy heeft een vriendje en hij mag alleen komen als er iemand thuis is. Jongeren met liefjes hier huren dus hotelkamers voor een uurtje ofzo, echt redelijk hillarisch vond ik dat!

Nu goed hij zal dus wel eens komen ' s avonds veronderstel ik. Deze week ga ik normaal gezien toch een hele week naar de unief. Woensdag ging ik al een dagje, ik zit in het tweede jaar toerisme, iedereen is dus 19 en het is supervriendelijke grappige klas. Ze spreken heel weinig engels, dus ik zal veel spaans leren. Normaal gezien gaan we volgend weekend een eiland bezoeken met toerisme, dus dan leer ik hen zowat meer kennen dan binnen klasmuren. De lesuren zijn van 7u tot 12u, ik ga me dus volledig smijten vanaf nu in het vroege-opstaan-leventje van de Pamamesen. ( wat niet betekent dat ze hier dan ook vroeger gaan slapen, ze leven gewoon elke dag langer dan wij)

Donderdag was het al staking ( redelijk frequent hier) en zijn we mijn oma gaan bezoeken in een voorstad van de City. Ik heb later dat verlengde weekend trouwens ook de mooiste plek gezien van de City. De stad is immers verbonden met 3 eilandjes via een lange dijk met palmboompjes en bankjes en het zicht dat je daar hebt is echt super. Jammer genoeg was dat weer zo'n plotse beslissing van mijn familie en had ik mijn fototoestel niet bij, maar we gingen terugkomen!

Zo ik had graag nog verteld over het weer, het eten en de mode hier, maar dat zal voor de volgende keer zijn, want het blog lezen moet voor jullie ontspannend blijven!

Heel veel liefs, ik mis jullie, maar ik heb het goed hier, kus

Liesbeth

Panama City

Buenos dias a todos!!!

Ik schrijf hier vanuit internetcafé omdat computer het thuis even begeven heeft (gebeurt hier vaak, alles werkt, alleen af en toe)

Na dinsdag en woensdag veel spaanse tijdschriftjes te lezen, spaanse woorden op te zoeken, goeiedag te zeggen tegen alle vriendinnen van de mama en met de mama hard te oefenen op deftige spaanse zinnen, was ik heel blij om donderdag naar de City te gaan.

We hadden zo'n 2u en een half nodig om met taxi en bus tot bij het appartementje te raken. Taxi's worden hier heel veel gebruikt en door mama flor nog dubbel zo veel, want ze stapt niet echt graag:). De City is ongelooflijk druk en chaotisch, de mooie plekken gaan we een andere keer bezoeken, want het is echt groot. We zijn naar zo een decoratie-voor-je-huis-idee-beurs- gedoe geweest met veel lekker gratis eten. Ik was heel blij om nog eens engels te kunnen spreken met Paulo, hij is echt mijn makker. We hadden gepland om ' s avonds de oma te bezoeken, maar blijkbaar veranderen plannen in Panama nogal vaak. We bleven in het appartementje slapen en daar werd pijnlijk duidelijk hoe lang een panamese vrouw in de badkamer staat ( in ons huis in Penonome heeft de mama haar eigen badkamer). De volgende dag ben ik met Paulo een dagje mee naar de unief gegaan. Het was net wiskundedag en ik die dacht dat ik nooit meer iets met wiskunde te maken zou hebben:). Toch was het echt heel heel leuk, iedereen was keivriendelijk, wou vanalles weten en zowel tijdens de les als na de les hebben we veel zitten babbelen ( wel in het engels, in het spaans ben ik nog niet echt een aangename gesprekspartner..). Met een groepje zijn we ook nog iets gaan eten. Ze hebben aan Paulo gevraagd dat hij me nog eens zou meenemen, dus dat zit wel snor he!. Aangezien ook het papierwerk in panama nogal traag gaat, zal ik wss nog niet naar de unief gaan volgende week en ga ik dus misschien volgende week vrijdag weer een dagje met Paulo mee.

Vandaag gaan Paulo en ik Penonomé wat verkennen, zodat ik volgende week in staat ben om hier mijn weg wat te vinden.

Ik wens degenen die weer moeten beginnen werken en degenen die al terug naar school moeten veel succes, de anderen geniet!!

Dikke kus, Liesbeth

Liesbeth Paula

dag mijn allerliefste schatten!

ik ben veilig toegekomen de 22ste augustus om 21.30 in luchthaven panama city, waar ze tussen haakjes duizend maal vriendelijker zijn dan in Atlanta. we waren daar toen met 3 vlamingen, 2 waalse ( die vlak bij mij wonen), wat denen, noren en duitsers. Met z'n 15 ongeveer in klein busje, keionregelementair met nog eens de bagage op het dak gebonden reden we langs drukke baan naar plaats om te overnachten en volgende dag dag papieren in orde te brengen en kennis te maken met andere 96 AFS studenten in Panama (jip mega veel en ook veel mega tof!). Nu even nog wat indrukken over die baan: ze halen hier links en rechts in, baan staat vol met reclame, chauffeurs toeteren heel heel veel:).

Dan de 24ste vertrokken we alweer met hilarisch klein busje met veel te straffe airco naar penonome en wat omliggende steden. De families stonden te wachten met van die papieren: BIENVENID LIESBETH PAULA( mijn tweede naam, gebruiken jullie nooit, maar hier is het zeker voor mijn mama mijn volledige naam). Ik ben met veel liefde opgevangen, ben rondgeleid in het prachtige huis ( gelukkig door Paulo in het engels) en dan zijn we gaan eten voor mijn verjaardag. ' s avonds kwamen er heel wat vrienden van de familie en ze hebben bij mijn supermooie en lekkere verjaardagstaart gezongen en dan hebben we genoten van een mooie avond op het terras.Er iseen vriend van hun echt gek, maar wel hillarisch, hij geeft de hele tijd supergrappige opdrachtjes. Ik was doodmoe van het tevergeefs de conversatie proberen te begrijpen en dat tijdsverschil zit ook nog in mij natuurlijk, maar toch was het leuk.

De tweede oudste broer zit ook in het buitenland, argentinië- wist ik niet-, hij komt in december.
In de week ben ik alleen thuis met de mama, zal goed zijn voor mijn spaans en het is ook echt een sympathieke. Paulo ( die heel goed engels kan en waar ik op 1 dag al ongeveer alles over weet) en de papa studeren/ werken in Panama city. Donderdag gaan we hun al bezoeken. Volgende week maandag ga ik naar de unief, nog geen idee wat de opties zijn:).

Ik ga straks wat spaanse harry potter proberen lezen in de hangmat, wil het echt snel leren om vrienden te maken. ( zij kennen echt honderden mensen hier, niet normaal!)

Ik zie jullie graag,

Liefs Liesbeth

adios mis amigos!! (+ ADRES)

Hier kan je mij normaal gezien ( ik controleer het wel als ik daar ben) bereiken voor als je ooit eens een briefje wilt sturen:

Familia Picota- Cano
APDO. 0229/ 00098
Miraflores, Penonomé
Coclé, Panama

Jip raar adresje.

Het noodlot slaat toe: Liesbeth is ziek voor haar vertrek! joepie jééj. Die herhalingsinenting van dinsdag? Te lang in de koude staan afscheid nemen van die lieve chirovriendjes? Jammer maar helaas, ik ga mijn familie met koortsachtige oogjes en een loopneusje begroeten! Maar ja die zon zal dat wel snel oplossen daar!
Morgen is het dus de grote dag! 7u vertrek ik, jaja spannend. Op dit moment ben ik eerlijk gezegd meer bevreesd om zonder problemen mijn valiezen op dat vliegtuig te krijgen, zeker in Atlanta (overstap naar panama city), maar goed no stress zeker!

Ik ga jullie keihard missen, maar ik denk dat ik het toch nog niet zo goed besef. Ik ga het eerst moeten voelen, denk ik ...
Jullie waren schatten de laatste tijd ( altijd wel al maar de laatste tijd nog een beetje extra). Hoe leuk panama ook is, terugkeren zal ik ( de grote vrees van mama, papa en grootouders)!!

Verwachtingen? Ik droom natuurlijk wel van prachtige stranden, lichte heuvels, een superlief gastgezin, oudere broers als bodygards, Latino dansen, het panamakanaal:) enz., maar zon is volgens mij de enige zekerheid!

Ik laat zo snel mogelijk iets horen, eenmaal gearriveerd!

Heel heel veel liefs, Liesbeth ( nu nog een bleekscheet!)

Het telefoongesprek én eerste foto's!!!

Hey!!

22 augustus vertrek ik met AFS naar Panama.
Via deze blog zou ik het fijn vinden jullie op de hoogte te houden van hetgene ik ga meemaken aan de andere kant van de wereld...

3 dagen geleden kreeg ik telefoon van mijn oudste broer uit Panama. Paulo. (de grootste) Ik had al een maand geleden informatie over mijn gastgezin gehad, maar ze mailden niet terug. Dusja een paar dagen geleden dacht ik dat ik dus naar het niets ging. Nu echter weet/ voel ik ergens al dat ik het wel getroffen heb, want ze zijn superlief!! juist de telefoon: Nina was bij mij en we waren cadeautjes aan het bekijken. De telefoon gaat. Ik redelijk moe van het afscheidsfeestje zeg nogal vermoeid, "hey". Aarzeling aan de andere kant van de lijn. "Hello, Is this Liesbeth", euhm yes was het dan en toen begon ik inwendig redelijk te flippen. Het werd een grappig gesprek. De mama stond naast hem. De andere broer was gaan studeren zei hij en de papa gaan werken. De zus zit zelf tot Januari in Duitsland met AFS. Op een bepaald moment zegt hij: "kan je al wat spaans?" Ik zeg een beetje en direct krijg ik de mama Flor aan de lijn. "Hola, que tal? ik heel blij dat ik al kan antwoorden: "muy bien". mama Flor begint te gaan en ik versta er natuurlijk niets meer van. Dat lijkt ze snel door te hebben en ze zegt superschattig voor ze de telefoon terug aan Paulo geeft: I LOVE YOU:) Paulo zegt dat ze onder andere zei dat ze gaat zorgen voor mij als voor haar eigen dochter. Echt zot gillen met Nina na dat gesprek! Ik heb ondertussen ook een emailadres gekregen dat ze wel gebruiken en heb hen gevraagd om wat foto's door te sturen. Heb nog duizend andere vragen gesteld ook natuurlijk over universiteit en woonplaats enz. en daarover zei de mama dat ik me niet ongerust moet maken, dat we dat daar wel allemaal zullen regelen. Misschien een voorbode van het Panamese -alles op het gemak-!